Διάβασα σήμερα στο BHΜagazino ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που όπως η ανάρτηση μου "Social Media και σχιζοφρενικές συμπεριφορές" πραγματεύεται το ζήτημα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μετά από 10 και χρόνια ύπαρξης του Παγκόσμιου Ιστού, το ένοχο ψηφιακό παρελθόν μας. Διαβάζοντας το παρατήρησα πόσο διαφορετική προσέγγιση για την επίλυση του θέματος έχουν τα παραδοσιακά ΜΜΕ.
Όπως δε περιμένω να μάθω την αλήθεια από την Apple για τα προϊόντα της Microsoft (ή το ανάποδο), έτσι δε περιμένω να μάθω από τα ΜΜΕ τι συμβαίνει στο κυβερνοχώρο. Τα λέει και η e-diva στο τελευταίο divcast. Τα συμφέροντα των ΜΜΕ πλήττονται από το Παγκόσμιο Ιστό.
Στο εξώφυλλο του περιοδικού υπάρχει ο έξυπνος τίτλος "Στη δίνη του Διαδικτύου: Κυνηγημένοι από το ψηφιακό παρελθόν μας", στα περιεχόμενα το άρθρο έχει τίτλο "Η e-κδίκηση" και στη σελίδα του άρθρου υπάρχει ο τίτλος "Ο μεγάλος @δελφός", καθώς πλησιάζεις το άρθρο ο κίνδυνος μεγαλώνει!
O συντάκτης κρατάει μια ισορροπία και δεν κινδυνολογεί για τις εντυπώσεις όπως έχω δει και διαβάσει αλλού. Επίσης, ο συντάκτης έχει ψάξει και έχει βρει στοιχεία και ανθρώπους που γνωρίζουν. Παρουσιάζοντας όμως το ψηφιακό παρελθόν γενικά και όχι το ένοχο ψηφιακό παρελθόν συγκεκριμένα ως πρόβλημα είναι λάθος και ακόμα πιο λάθος είναι η πρόταση για διορθωτικά μέτρα από εφαρμογές (Vanish) και αρμόδιες εταιρίες (Reputation Defender).
Θα συμφωνήσω όμως με τη δήλωση του Διευθυντή του Τμήματος Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος "Το μυστικό είναι η καταγγελία", προς το παρόν. Θέλω να πιστεύω ότι στο μέλλον οι διαδικασίες θα είναι πολύ πιο απλές και θα υπάρχουν καλύτεροι μηχανισμοί ελέγχου του περιεχόμενου/δεδομένων συνολικά βάσει νόμου. Σήμερα αυτοί οι μηχανισμοί βρίσκονται σε νέα φάση ανάπτυξης, από το "flag" φτάσαμε στο "Threatens me or others", "Cyberbullying" και "Fake profile" μεταξύ άλλων.
Πέραν των μηχανισμών που δε μπορούμε να ελέγξουμε και δε ξέρουμε αν ποτέ θα μπορέσουμε (ποια κυβέρνηση θα επιβάλλει νόμους για τη προστασία των δεδομένων του χρήστη στη Google;) η μοναδική λύση σε βάθος χρόνου είναι η εκπαίδευση ορθής χρήσης. Για τη γενιά Χ είναι ίσως λίγο αργά, για τις γενιές Υ και Ζ όμως ευθύνη φέρουν γονείς και εκπαιδευτικοί που λόγω του δικού τους ψηφιακού αναλφαβητισμού αδυνατούν να αναγνωρίσουν λανθάνουσες συμπεριφορές, πόσο μάλλον να ελέγξουν τη Διαδικτυακή συμπεριφορά των σύγχρονων ψηφιακών νέων.
Χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες (δε θέλω να με σταυρώσουν σε καμιά πλατεία), θα πρότεινα τη κατάργηση συγκεκριμένων μαθημάτων και την εισαγωγή σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης ενός μαθήματος που θα βοηθούσε τους νέους όσον αφορά τη χρήση του Διαδικτύου. Σε όλες τις βαθμίδες γιατί κάθε ηλικία έχει διαφορετικές ανάγκες. Αν είχα βήμα σε περιοδικό αυτό θα πρότεινα ως λύση όπως το έχουν κάνει χιλιάδες εκπαιδευτικοί, γονείς, ειδικοί και πολιτικοί ανά το κόσμο, όχι διορθωτικά μέτρα κατόπιν εορτής ή λύσεις από εταιρίες επί πληρωμή.
